top of page
Ta witryna została zaprojektowana za pomocą kreatora
.com
. Stwórz swoją witrynę już dziś.Zacznij Teraz

Maria Chmielewska

 

 

 

Benazir Bhutto - pierwsza demokratycznie wybrana kobieta liderka w kraju

muzułmańskim. Urodziła się 21 czerwca 1953 roku w Karaczi, największym mieście 

w Pakistanie. Była córką Zulfikara Alego Bhutto - prezydenta Pakistanu w latach
1971-1973 i premiera w latach 1973-1977. Naukę rozpoczęła w Pakistanie, natomiast

wyższe wykształcenie zdobyła na amerykańskim Uniwersytecie Harvarda oraz angielskim

Uniwersytecie Oksfordzkim. Uzyskała dyplom z prawa międzynarodowego i dyplomacji.

To ojciec Benazir postarał się o jej edukację - zawsze powtarzał jej, że skoro Indira Gandhi

może być premierem Indii, to Benazir może zostać premierem Pakistanu.

Po powrocie do ojczyzny Benazir znalazła się w środku kryzysu, jaki obejmował ówcześnie

Pakistan. W 1977 roku rząd jej ojca został obalony i władzę dyktatorską przejął

Muhammad Zia ul-Haq. Bhutto została przez niego umieszczonaw areszcie domowym,

a jej ojca skazano na śmierć. W wieku zaledwie 29 lat Benazir Bhutto objęła kierownictwo

nad Pakistańską Partią Ludową, której założycielem był jej ojciec. Śmierć ojca Benazir

całkowicie zmieniła kierunek jej życia. Nie zamierzała ona podejmować kariery politycznej,

ale to, co przydarzyło się jej ojcu, zainspirowało jądo walki o jego przekonania.

Niedługo później Benazir przeżyła kolejną rodzinną tragedię. Jej brat Shahnawaz został zabity w swoim mieszkaniu w 1980 roku.

W 1984 roku Bhutto przeniosła się do Anglii, gdzie stała się liderem PPP na emigracji. Powróciła do Pakistanu po dwóch latach, by rozpocząć ogólnokrajową kampanię na rzecz otwartych wyborów.

Dyktatura Zia ul-Haq’a zakończyła się, gdy zginął on w katastrofie lotniczej w 1988 roku. 1 grudnia 1988 roku Bhutto wybrana została premierem Pakistanu. Była ona pierwszą kobietą na takim stanowisku w Pakistanie. Także po raz pierwszy kobieta pełniła taką funkcję w państwie muzułmańskim. Podczas sprawowania urzędu Bhutto przyniosła wiele dobrego dla swojej ojczyzny – sprowadziła na wsie prąd i zbudowała wiele nowych szkół. Jako priorytet stawiała modernizację Pakistanu. Jednocześnie stała się głównym celem niezadowolonej opozycji, islamskiego ruchu fundamentalistycznego. 

Bhutto została pokonana w wyborach w 1990 roku. Wygrała natomiast kolejne wybory w 1993 roku, ale w 1996 roku prezydent Pakistanu zdymisjonował jej rząd pod zarzutem korupcji. W 1999 roku Bhutto została skazana na 3 lata więzienia. Była zmuszona opuścić kraj, ale nawet przez te lata, podczas których zamieszkała wraz ze swoimi dziećmi w Londynie, nadal opowiadała się za przywróceniem demokracji w Pakistanie. Również przez cały ten czas kierowała PPP z zagranicy.

Bhutto wróciła do ojczyzny 18 października 2007 roku po przyznaniu jej amnestii przez prezydenta Musharrafa. Prezydent otworzył jej drogę do powrotu oraz ewentualnej umowy podziału władzy. Podczas entuzjastycznego powitania jej przez tłumy doszło, niestety, do incydentu spowodowanego przez zamachowca samobójcę. W ataku zginęło ponad 100 osób, Bhutto udało się szczęśliwie przeżyć. Została jednak umieszczona w areszcie domowym po wprowadzeniu przez prezydenta stanu wyjątkowego. 

Niedługo później, 27 grudnia 2007 roku, podczas wiecu kampanii wyborów parlamentarnych, zaplanowanych na 2008 rok, miał miejsce następny atak. Benazir Bhutto zginęła w nim po 2 strzałach oddanych w jej kierunku przez zamachowca, rzekomo powiązanego z Al-Kaidą. Jednakże rzecznik Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Pakistanu powiedział, że Bhutto zmarła po uderzeniu głową o części szyberdachu swojego pojazdu, którym jechała na wiec. Prezydent Musharraf twierdził, że zgłosił tę sprawę do zbadania brytyjskim specjalistom, ale do dziś nie wiadomo, kto był odpowiedzialny za śmierć Benazir. W ataku zmarło także 28 innych osób, a rannych zostało ponad 100. Bhutto została pochowana obok swojego ojca, a wszystkie te wydarzenia wstrząsnęły całym Pakistanem. 

Benazir Bhutto aż do końca życia walczyła z przeszłością swojej ojczyzny, a swoją osobowością porwała tłumy obywateli niezadowolonych z panującej nad nimi władzy. Pomimo krytyki wysuwanej przez ludzi wspominających oskarżenia Benazir
o korupcję czy też wątpiących w jej zasługi, zostanie ona i tak zapamiętana jako symbol równouprawnienia kobiet. Dzięki jej dokonaniom częścią sceny politycznej Pakistanu są teraz również kobiety i mają one prawo do pełnego uczestnictwa w wyborach. Jej starania i walka o ocalenie demokracji pozostaną trwałym i szanowanym dziedzictwem, chociażby pośród jej konkurentów – przykładowo, w 2008 roku, rząd Pakistanu uhonorował Bhutto zmianą nazwy lotniska Islamabadu na Benazir Bhutto International Airport. Kobieta ta z godną podziwu odwagą poprowadziła cały swój kraj i całe swoje życie poświęciła lepszej przyszłości Pakistanu.

 

Bibliografia:

 

Benazir Bhutto

Udział wzięli: Maria Chmielewska, Alicja Sikora, Michał Harasimiuk, Wiktor Bucki, Anastasiia Liakh, Zuzanna Pydzikova, Ilona Khavarivska

realizacja filmowa: Agata Gonatrczyk

bottom of page