top of page
Ta witryna została zaprojektowana za pomocą kreatora
.com
. Stwórz swoją witrynę już dziś.Zacznij Teraz

Maria Chmielewska

 

 

Angielska feministka i sufrażystka walcząca o równe prawa dla kobiet. Urodziła się 11 czerwca 1847

roku w Aldeburgh we wschodniej Anglii. Pochodziła z zamożnej rodziny klasy średniej. Kształciła się

w Londynie, gdzie rozwinęły się jej zainteresowania literaturą i edukacją. Już od wczesnych lat była

zaangażowana w kobiecy ruch dzięki swojej siostrze Elizabeth oraz jej znajomej Emily Davies. 

Kluczowym momentem życia Fawcett było usłyszenie mowy radykalnego posła z Brighton -

Johna Stuarta Milla. Jego przemówienie o równych prawach dla kobiet wywarło na Millicent ogromne

wrażenie. John Stuart Mill był pierwszą osobą w historii brytyjskiego parlamentu, która wzywała do

nadania kobietom prawa do głosowania. Millicent Fawcett w wieku zaledwie 19 lat postanowiła

zaangażować się w kampanię Milla. Była ona zafascynowana tym, że poseł wspierał prawa kobiet

na podstawie utylitaryzmu.

W 1867 roku Millicent wyszła za mąż za Henry’ego Fawcetta, również radykalnego działacza i zwolennika praw kobiet, z którym połączyła ją bliska intelektualna więź, mimo czternastoletniej różnicy wieku. Henry w wieku 24 lat stracił wzrok
w wypadku, ale Millicent mimo to zdecydowała się na małżeństwo. W 1868 roku urodziło się ich jedyne dziecko – córka Philippa. Ich związek opisywany był jako „perfekcyjna empatia intelektualna”. 

W 1868 roku Millicent związała się z Langham Place Circle – innymi kobietami walczącymi o swoje prawa wyborcze. Postanowiła również zrealizować marzenie o karierze pisarskiej i w 1870 roku wydała książkę pod tytułem „Political Economy for Beginners”, która okazała się sukcesem.

Po nagłej śmierci męża w 1884 roku Millicent postanowiła poświęcić jeszcze więcej czasu na swoją kampanię polityczną i związała się z Personal Rights Association, czyli grupą zajmującą się ochroną kobiet. W 1890 roku została wybrana na prezesa National Union of Women’s Suffrage Societies. Organizacja ta skupiona była przede wszystkim na walce o równe prawa dla kobiet, ale Fawcett postanowiła wspierać również rozwiązywanie innych problemów, takich jak handel niewolnikami. Millicent zaangażowała się także, jako liderka żeńskiej komisji, w badanie obozów koncentracyjnych w Republice Południowej Afryki podczas wojen burskich. 

Millicent Fawcett prowadziła zawziętą walkę o swoje przekonania nawet podczas I wojny światowej. Wierzyła, że jeśli kobiety wesprą działania wojenne, wtedy
po zakończeniu wojny prawo do głosu zostanie im naturalnie przyznane. Niestety, oddzieliło to ją od wielu innych feministek opowiadających się za pacyfizmem.

W 1919 roku starania Fawcett przyniosły pierwsze efekty – parlament uchwalił ustawę przyznającą prawo wyborcze kobietom, które ukończyły 30 rok życia. Uchwalono także drugą ustawę, która zakazała wykluczania kobiet z pracy ze względu na ich płeć – dzięki temu mogły one od tamtej pory stać się prawnikami, adwokatami czy sędziami.
2 lipca 1928 roku Millicent odniosła swój największy sukces – wywalczyła obniżenie wieku uprawniającego kobiety do glosowania do 21 lat, czyli tego samego, jaki obowiązywał mężczyzn. 

Fawcett napisała kilka książek na temat znanych kobiet, na przykład pracę
o życiu królowej Wiktorii pod tytułem „Life of Queen Victoria”. Była również autorką książek na temat ruchu, w którym brała udział, np. „Women’s Suffrage: A Short History of a Great Movement” czy „The Women’s Victory - and After: Personal Reminiscences”. Londyńska biblioteka, która obecnie nazywa się The Women’s Library i posiada dużą kolekcję dzieł na temat feminizmu i ruchu sufrażystek, do 2002 roku nosiła nazwisko Millicent i istniała pod nazwą The Fawcett Library. 

W 1924 roku Millicent Garrett Fawcett otrzymała Wielki Krzyż Orderu Imperium Brytyjskiego z tytułem Dame. Zmarła 5 sierpnia 1929 roku w Londynie. 

 

Bibliografia:

Dame Millicent Garrett Fawcett

bottom of page